mijn laatste dagen in Peru
Door: lisa christiaens
Blijf op de hoogte en volg Lisa
03 Januari 2015 | Peru, Lima
Inmiddels ben ik al twee weken thuis, ik krijg vaak de vraag hoe is het om thuis te zijn. Ik was binnen 2 minuten alweer gewend om in Nederland te zijn, hier is niks veranderd. Ik ben nog veel met mijn hoofd in Zuid-Amerika, ik mis alle mensen die ik heb leren kennen. De contacten die je opbouwt zijn heel erg intens. Maar ik vind het heerlijk om mijn familie en vrienden weer te zien. Ook heb ik veel moeten werken, hierdoor voel ik mij erg zinnig. Ik hoop dat ik snel een leuke baan vind, want thuis zitten, het idee alleen al maakt mij gek!!
Maandag 8 december
Ik kom om 7 uur aan in Paracas, dit is een plaats aan de zee. Ik had van een Amerikaan een naam van een hostel gekregen waar je aan het strand zit en waar het erg gezellig is. Ik ben het hostel gaan zoeken en had het zo gevonden. Ik pas vroeg daar en kon pas om 12 uur in checken. Ik ben in de hangmat gaan liggen en verder gaan slapen. Daarna ben ik naar het strand gegaan. Om 12 uur heb ik mij ingecheckt ik slaap op een kamer met 4 bedden, in het begin was ik alleen maar er komen ´s avonds 3 Amerikanen bij. In de middag speel ik pool met een Colombiaan en ga ik samen met hem lunchen. ´s avonds ga ik met de Amerikanen wat eten, zij gaan de dag erop naar Isla Bastellas om 8:00 uur, ik besluit dezelfde tour te boeken. De Amerikanen gaan slapen en ik speel nog wat tafelvoetbal met een andere Amerikaan, daarna ga ik ook slapen.
Dinsdag 9 december
Om 7:30 uur zitten wij aan het ontbijt. Om 8:00 uur vertrekken wij naar Isla Bastellas, dat zijn eilanden waar pinguïns, zeehonden en heel veel vogels wonen. Echter is onze groep gesplitst en ga ik met anderen mee. Waaronder een gezin uit Nederland, de zoon van dit gezin woont in Lima met zijn vriendin. Blijkt gek om mensen Nederlands te horen spreken. Wij gaan met een boot naar de eilanden toe, heerlijk de wind in het gezicht, aangename temperatuur ik geniet er van. We varen langs de eilanden en zien verschillende dieren. Daarna varen wij terug naar Paracas. Ik ga samen met de Amerikanen van mijn kamer kanoën. Daarna gaan wij lunchen en moeten de Amerikanen vertrekken. Echter een van hen vraagt aan mij of ik geen zin heb om met hen mee te gaan. Ze gaan naar een natuur reservaat waar ik de entree al van betaald heb omdat ik zelf later die dag er heen wil. Hij vraagt aan zijn reisleider of het mogelijk is. Na het laten zien van mijn ticket stemt hij in. Scheelt mij geld en heb ook nog leuk gezelschap. Het natuurreservaat is erg mooi, na de trip gaan wij terug naar mijn hostel en neem ik afscheid van de Amerikanen. Ik spreek met de jongen af dat hij mij laat weten in welk hostel zij slapen in Wachachina, zodat ik daar de volgende dag ook heen kan gaan. Als ik terug kom in het hostel liggen er twee nieuwe jongens op mijn kamer. Dit zijn twee Nederlandse jongens, wij gaan samen eten bij ons hostel en gaan daarna kingzen. Erg gezellig en prettig om weer een keer een hele avond Nederlands te spreken, niet zo vermoeiend als Spaans:P.
Woensdag 10 december
Vandaag vertrek ik naar Wachachina, dit is maar anderhalf uur met de bus. Ik vertrek met de taxi, ik weet dat het maar een stukje is ik heb alleen te veel rotzooi mee om alles mee op sleeptouw te nemen. Hij gaat rijden en ik vind dat ik wel erg lang in de taxi zit, ik vraag hem 100x waar gaan wij heen? Hij zegt naar het busstation, na een tijdje krijg ik hem uitgelegd dat het niet mogelijk is dat we zo lang rijden. Dan laat ik mijn busticket zien en zegt hij ohh, je moet bij een ander station zijn. Hij zet mij af op het busstation en ik moet meer dan 10 euro betalen terwijl het normaal gesproken 3 euro is. Ik zeg dat ik het belachelijk vind maar hij zegt dat het mijn eigen schuld is, ik laat het er maar bij want het is verspilde energie. In de bus zit wederom een Amerikaan waarmee ik in gesprek raak. We spreken af om een taxi te delen en ook nog twee Engelse meiden gaan mee. De Amerikaan betaalt de taxi, hij heeft waarschijnlijk te veel geld, maar hij is ook wat ouder dan ons (40 jaar ofzo). Ik had een naam van een hostel doorgekregen van Jeff de Amerikaan die ik eerder ben tegen gekomen. Hij zat op mij te wachten. Wij gaan een tour boeken om te gaan sandboarden. We vertrekken om 4 uur, eerst een tijdje in een buggy, ze rijden vrij hard en Jeff en ik zitten voorin was erg leuk. Wij gaan sandboarden, de laatste keer dat ik gesnowboard heb ben ik gevallen op mijn staartbotje en daar heb ik 3 weken last van gehad. Daarnaast zijn de bergen erg hoog, haha mijn hoogtevrees is nog steeds aanwezig. De eerste berg gaan wij op het board liggen, dit is super gaaf en niet eng. Daarna probeer ik het een keer staand, ik faal heel hard en vind het ook veel te hoog:P. De volgende bergen ga ik gewoon weer liggen. Ik had mijn camera mee maar die is door het zand verpest. ’s Avonds ga ik samen met de Amerikaan barbecueën bij een ander hostel. Daarna gaan wij naar bed.
Donderdag 11 december
Vandaag vertrekken de Amerikanen weer, dit keer blijf ik alleen achter. Ik heb niks op de planning, maar heb een fijn zwembad bij mijn hostel, het is erg warm, zelfs zo warm dat het eigenlijk niet lekker is om in de zon te liggen. Maar wel heerlijk om uit te rusten. ’s Avonds ga ik naar het hostel waar ik gister ook gegeten heb. Ik spreek af met een van de medewerkers om na zijn werk uit te gaan. Hij is om 3 uur afgewerkt en wij gaan dan nog naar Ica om te stappen. Wij komen in een discotheek waar alleen maar Peruanen zijn. Ik word aangestaard of ik een alien op aarde ben. Ik voel mij niet op mijn gemak en kom moeilijk los. Ik heb het gevoel dat ik in een big brother huis zit, iedereen houdt mij in de gaten. Om half 5 gaan wij dan ook terug naar het hostel.
Vrijdag 12 december
Ik sta op en mijn buik laat weer eens van zich horen. Ik vraag de barman van ons hostel of ik misschien thee kan krijgen. Hij geeft mij thee en wij raken aan de praat. Ik ga bij hem aan de bar zitten en heb daar mijn hele middag doorgebracht. ’s Avonds ga ik met een Amerikaan samen wat eten. Deze man is een jaar of 50 en ramgestoord maar goed het is wel lachen:p. ’s Avonds ga ik weer bij de barman zitten en na zijn werk gaan wij samen naar de discotheek naast het hostel. Deze discotheek is echt enorm en de muziek is super goed.
Zaterdag 13 december
Ook deze middag breng ik door bij het zwembad en aan de bar. Ik moet ook een beetje uitrusten deze vakantie. Wachachina is hier de juiste plaats voor. Ik raak aan de praat met een Amerikaans stel. Zij willen graag vrijwilligerswerk doen maar weten niet waar, ik probeer ze enthousiast te maken voor mijn project en ze mailen de eigenaar van het project. Wat zal zij blij zijn met mij, haha. ’s Avonds komen er andere Nederlanders. Er zitten veel gezellige mensen aan de bar, wij besluiten om met z’n alle te gaan stappen en de barman gaat ook weer mee.
Zondag 14 december
Ik vertrek vanuit Wachachina naar Lima. De tocht duurt 5 uur. Ik heb in Bolivia een vent leren kennen uit Lima en hij waarschuwt mij dat ik beter niet alleen de taxi kan pakken in Lima. Hij zegt dat Lima erg gevaarlijk is, zijn verhalen maken mij een beetje bang. In de bus vraag ik aan twee mannen of zij toevallig ook naar Miraflores moeten. Miraflores is een veilige buurt in Lima. Ze zeggen dat ze hier niet naar toe hoeven maar in Lima wonen. Ze vragen waarom ik het wil weten en ik leg hen uit dat mijn vriend mij gewaarschuwd heeft. De Amerikanen waren het helemaal met hem eens en een van hen heeft mij uiteindelijk naar mijn hostel gebracht. Ik had de naam van het hostel doorgekregen van Sara het meisje wat ik in Cuzco had leren kennen. Wanneer ik aan kom in het hostel is het al avond. Ze gaan pizza eten en vragen of ik mee wil eten, daarna kletsen we nog wat en gaat iedereen naar bed. Echter als ik naar bed wil gaan liggen er al een aantal in bed (ik slaap in een kamer met 10 personen). Ik kom binnen en er heerst een beetje paniek. Een lamp maakt raar geluid en erg komt vloeistof uit. Ze kunnen het niet verhelpen en ik ga samen met een andere meid in een andere kamer slapen. Ik vertrouw het namelijk voor geen meter.
Maandag 15 december
Ik ga samen met mijn kamergenootje van vannacht de stad verkennen. Wij gaan naar het centrum en naar China town. Wij kijken onze ogen uit, het is een drukke stad met veel mensen (foto’s zeggen meer dan woorden, zie mijn facebook). Ook zijn wij opzoek naar laarzen voor haar. Ze wil namelijk laarzen die ze in Cuzco heeft gezien maar hier niet kan vinden. Het is een onmogelijke missie, wij gaan samen op pad en ze gebruikt mij om te vertalen maar of ze weten niet wat we bedoelen of ze hebben het niet. Wij gaan naar een museum toe, dit is een kerk die ook fungeerde als begraafplaats. Ik heb nog nooit zoiets raars gezien, er liggen allemaal botten en schedels die echt zijn. Het is een vreemd maar erg interessant gezicht. Hierna gaan wij terug naar ons hostel, wij gaan met de bus. Echter is het 17:00 uur dus spitsuur, mijn god wat duurt het lang. Wij krijgen honger en besluiten burritos te gaan eten. Daarna gaan wij terug naar het hostel en drinken wij nog wat.
Dinsdag 16 december
Het hostel waar ik de afgelopen twee dagen heb geslapen is vol vannacht dus ik moet een ander hostel zoeken, gelukkig is de medewerker van het hostel erg aardig en helpt hij mij met zoeken. Ook weet hij welke hostels aan te raden zijn. Uiteindelijk heb ik een hostel gevonden en kan ik gelukkig reserveren zonder een aanbetaling te doen (dit kan ik niet vanwege het stelen van mijn credit card). Ik ga naar het hostel en raak aan de praat met een jongen uit Brazilië. We besluiten samen te gaan lunchen en willen daarna naar het strand gaan. Lima ligt namelijk aan het strand maar het strand bereiken is een hele klus. Eerst was er een pad door de bergen maar door de erosie hebben ze dit pad afgesloten. Wij moeten helemaal omlopen maar uiteindelijk bereiken wij toch het strand, het is een kiezelstrand en het is bewolkt maar toch erg rustgevend om hier even te zitten. ’s Avonds doe ik niet veel, in Lima ligt het uitgaansgebied aan de andere kant en ik heb geen zin om alleen te gaan. de Braziliaanse jongen zijn vriendin is gearriveerd en zij zijn te moe om mee te gaan.
Woensdag 17 december
’s ochtends komt een vriend van mij op bezoek, ik heb hem leren kennen in Bolivia. Wij gaan samen ontbijten. In de middag heb ik afgesproken met iemand van het hostel, wij gaan samen lunchen en daarna kopen wij rum en cola om Cuba Libre te maken. Wij gaan ergens op bankjes zitten waar wij uitzicht hebben op de zee. Het is erg gezellig later die middag loopt er een meid langs die hij kent en zij vergezelt ons. Daarna gaan wij naar haar hostel. Vervolgens gaan wij nog wat eten en uiteindelijk word ik naar mijn hostel gebracht.
Donderdag 18 december
Ik voel mij niet echt lekker, ik heb het gevoel dat ik de griep krijg. Maar ach morgen is mijn laatste dag dus ik kom toch maar mijn kamer uit. Ik ga samen met een meisje uit Brazilië (de vriendin van de jongen) naar het reisbureau omdat zij graag naar het noorden van Peru wil. Ze vraagt aan mij advies omdat het haar eerste keer alleen reizen is, ik leg haar uit dat het allemaal vanzelf gaan. Je leert super veel mensen kennen, je bent nooit alleen! Daarna gaan wij samen lunchen omdat ik niet meer veel geld heb gaan wij opzoek naar iets goedkoops. We komen uit bij een restaurant waar je voor 3 euro een menu kunt krijgen. Aspergesoep, een soort bami met biefstukreepjes en als toetje gelatine. Op de gelatine na was het heerlijk, oh ja het drinken zit bij die 3 euro inbegrepen. Na de lunch gaat het meisje naar het vliegveld en pak ik mijn spullen. ’s Avonds drink ik wat met iemand van het hostel en daarna ga ik slapen ik moet er morgen om 6:30 uur uit.
Vrijdag 19 december
Ik vertrek om 7 uur vanuit het hostel naar het vliegveld, mijn reis zit er op. Ik ga alleen naar het vliegveld toe, ik voel mij raar, heel raar. Het werelddeel wat 14 weken mijn thuis is geweest ga ik verlaten. Wat ga ik het missen, de mensen die zo ontzettend warm zijn! De zon die ook zo warm is:P, de vrolijke muziek. Ik ga zoveel van dit werelddeel missen. Maar wat zal ik blij zijn als ik dadelijk mijn vrienden en familie weer zie. Weer alles gewoon kan eten, water ui t de kraan kan drinken. Wanneer ik weer gezond ben. Ja Nederland heeft ook zijn goede kanten.
Zaterdag 20 december
Ik kom om 12 uur aan, ik heb uiteindelijk twee uur vertraging gehad door de wind in Amsterdam. In het vliegtuig zit ik bij een Braziliaan die geen woord Engels spreekt, hij moet naar Amsterdam stad maar weet niet hoe hij de trein moet nemen. Ik geef aan dat ik hem wel even wil helpen als wij op Schiphol zijn. Het wachten op onze bagage duurt erg lang, ik heb mijn tas uiteindelijk gevonden en vertel de Braziliaan dat ik alvast naar mijn vrienden en familie ga en uiteindelijk op hem zal wachten. Mam, Jorrit, Aniek en Lindy staan mij op te wachten. Wat fijn om ze weer te zien! Ze staan daar met een smurfen ballon, haha wat een warm welkom. Ik help de Braziliaan nog even en ga daarna met de rest eten. Wij gaan naar huis, hier ga ik even slapen, ik zou ’s avonds met Aniek in Venray gaan stappen dacht ik. Mam vertelt dat Aniek’s auto kapot is en dat ze ons wel even wegbrengt. Ze zegt dat ze ook even met Elly koffie gaat drinken, nou ja dat doen ze wel vaker dus ik sta nergens van te kijken. Tot ik binnen kom en mijn spullen neerleg en heel hard SURPRISE!! Hoor. Ik ben echt stomverbaasd en weet niks uit te brengen. Wat een warm welkom, wat fijn om iedereen weer te zien! Wat leuk en wat ontzettend goed gelukt! Ik had helemaal niks in de gaten en ik vond het super!!! Wat ben ik blij met mijn vrienden Dankjulliewel. Aniek en Lindy speciale dank voor het organiseren.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley