My last weeks in Cochabamaba

Omdat mijn Nederlandse vriendin hier (Nanette) mij heeft aangespoord heeft om weer te gaan schrijven hier het vervolg. Wat zal mam toch blij zijn met Nanette, ik ga schrijven en ben niet alleen. Wat je hier zowiezo nooit bent! Er zijn altijd andere reizigers die in zijn voor een praat, met je mee willen reizen of een hostel willen delen. Ik ben op het moment onderweg naar La Paz maar ik zal ook terugblikken op mijn laatste weken in Cochabamba.

Vrijdag 31 oktober
Vandaag moest ik van 08:00 tot 13:00 werken. Daarna ben ik samen met Nanette, Pam en Janette naar La Cancha gegaan om een Halloweenoutfit te scoren, het is ten slotte Halloween en in Bolivia is dat best een grote happening. La Cancha is een hele grote markt, deze markt wordt iedere dag opnieuw opgebouwd en afgebroken, echt bizar. Deze week staat de markt in het teken van Halloween. Er is vanalles te vinden. Ik weet dat ik mij eigenlijk niet hoef te verkleden met Halloween:P maar koop toch een paar duivelsoren en een drietand. ’s Avonds gaan we met een hoop vrijwilligers naar Levoa voor de Halloweenparty, de discotheek is geheel in het teken van Halloween. Het is wederom een erg gezellige avond.

Zaterdag 1 november
Overdag is het een rustige dag, gister was ik namelijk weer erg laat thuis. In de avond gaan wij eerst naar Fragmentos als afscheidsborrel van Patrick, een vrijwilliger uit Engeland. Patrick was de eerste vrijwilliger die ik heb ontmoet en hij heeft mij meteen overal mee naar toe genomen, leuke aardige vent. Nicole en ik vinden het een goed plan om daarna weer naar Levoa te gaan. Ook Patrick en Connor gaan mee. Nu zullen er mensen zijn die denken moeten jullie geen andere plekken ontdekken, nee in Levoa worden wij erg goed behandeld ze kennen ons en daarom zijn ze extra aardig. Daarnaast is het in Levoa altijd druk en gezellig en is er genoeg ruimte om te dansen. In Levoa ontmoet ik Analia, ik heb haar eerder ontmoet tijdens een bierfeest maar niet veel mee gepraat. Echter deze avond hadden wij super veel lol. Ook heb ik deze avond haar neef leren kennen Javier.

Zondag 2 november
Als ik wakker word ga ik naar Analia’s huis. Ik had afgesproken met Javier om naar Christo te gaan. Javier komt uit Santa Cruz (dit is een stad 12 uur verder op, dus dichtbij!) dus hij is ook een beetje een toerist. Christo is een beeld zoals ook in Rio staat. Echter is deze iets groter. Ook waren er een aantal andere vrijwilligers waar wij bij aansloten. Ik had Nanette een berichtje gestuurd dat het erg druk was bij de teleferico (kabelbaan). Zij waren dus zo slim geweest om met de taxi naar boven te gaan. Ik heb samen met Javier een uur gewacht, wij hadden nog geluk gehad dat wij met z’n tweeën waren want we mochten een hoop mensen inhalen omdat er nog plaats was voor twee. Boven op de berg bij Christo is het uitzicht echt ongelofelijk mooi. Hier zie je pas hoe groot Cochabamba eigenlijk is. Daarna heb ik samen met Javier nog wat gegeten, hij moest om 20:00 uur terug naar Santa Cruz. Nadat ik gedag had gezegd ben ik samen met Analia gaan eten. Morgen is een vrije dag dus zijn Analia en ik bij vrienden van Analia gaan drinken. Hier hebben wij truth or dare gespeeld. Analia was aan het eind van de avond super moe omdat ze toch nog veel moest vertalen. Als Bolivianen onder elkaar zijn, praten ze toch best wel snel.

Maandag 3 november
Vandaag is een feestdag dus heb ik vrij. Ik heb van het feest afgelopen weekend weinig mee gekregen. Mijn familie viert het niet. Ze vieren hier namelijk de dag van de doden. Ze bereiden heel veel eten, dit is bedoeld voor de doden. Tijdens deze dag worden de doden herdacht. Wat ik er van begrepen heb, gooien ze het eten daarna weg, maar dit weet ik niet zeker. Ik heb vandaag 3 films gekeken met Analia op mijn laptop. Dit is de eerste keer dat ik gebruik heb gemaakt van de films die ik van te voren gedownload heb. Het was heerlijk om even een dag niks te doen. Ook hebben wij vandaag weer bij onze favoriete burgerkraam gegeten. Dit is een leuk, goedkoop restaurantje. Er werkt hier een erg aardige jongen en ik word niet ziek van het eten, dikke plus.

Dinsdag 4 november
Vandaag moest er weer gewerkt worden van 8 tot 1. Normaal gesproken moet ik op dinsdagmiddag ook werken maar vandaag moest ik ter controle weer naar de dokter. Rosio een medewerker van Projects Abroard had voor mij een afspraak gemaakt om 16:00 uur. Rosio ging met mij mee, het bleek dat ze een fout hadden gemaakt bij het ziekenhuis. Ze zagen mijn naam niet staan, ik kon kiezen of wachten of morgen weer terug. Omdat ik het moe was om steeds naar het ziekenhuis te gaan besloten wij te wachten, slechte keuze. Na een uur zei de dokter dat hij geen tijd had. Ik heb hem gevraagd of hij niet snel even naar de uitslagen van mijn bloed wou kijken. Dit heeft hij gedaan en hij zei dat ik een afspraak moest maken bij de gynaecoloog omdat mijn urine nog niet goed was.
’s avonds ben ik samen met Nicole en Analia wat gaan drinken.

Woensdag 5 november
Vandaag heb ik weer gewerkt van 8 tot 1. Er waren vandaag geen kinderen omdat zij een belangrijke toets hadden op school. Ik heb daarom twee paarden gereden en de rest van de klussen gedaan. ’s Middags ben ik samen met Analia gaan zwemmen bij een Sauna. Je betaalt €3,50 en kunt dan overal gebruik van maken. Wij zijn zelfs de sauna in geweest, erg raar als het buiten 25 graden is. Om 7 uur ben ik samen met Analia naar de dokter geweest. Analia komt oorspronkelijk uit Bolivia maar heeft 3 jaar in Australië gewoond dus spreekt ook vloeiend engels. Erg fijn dat zij met mij mee ging want ik begreep het zelf niet helemaal. Ik heb uiteindelijk medicijnen gekregen en hoef niet meer terug te komen. Daarna hebben Ana en ik samen bij mijn gastgezin gegeten. Erg leuk om te zien hoe gastvrij mijn familie is. Om de avond af te sluiten ben ik samen met Ana en Alan (een vriend van Ana) wat gaan drinken. Het was erg gezellig en eigenlijk veel te laat.

Donderdag 6 november
Vandaag ben ik gaan werken van 8 tot 1. Daarna ben ik terug gegaan naar Cochabamba om Pil op te halen. Pil is een vriendin van mij uit Denemarken die ik heb leren kennen in Cordoba (Argentinië). Zij wilden mij vraag komen opzoeken omdat zij zich zorgen maakte om mijn gezondheid. Erg lief maar niet meer nodig. Analia, Pil en ik hebben samen geluncht en daarna ben ik samen met Pil terug gegaan naar mijn project. Zo kon zij zien hoe het er bij het project aan toe ging en ze heeft natuurlijk ook mee geholpen. Na het werken is Pil geweest naar mijn huis om te eten. Mijn broertje in Cochabamba vindt het maar niks als ik vreemde meiden mee naar huis neem. Wij zijn ’s avonds naar een concert geweest van een typische Boliviaanse band ‘Bonanza’. Dit was in een bioscoop zaal. De band speelde typische Boliviaanse muziek en een van de beste groepen van Bolivia danste. Op deze manier krijg ik ook nog wat mee van de Boliviaanse cultuur!

Vrijdag 7 november
Vandaag weer van 8 tot 1 gewerkt. Mijn werkdagen zijn over het algemeen vrijwel hetzelfde, omdat ik er maar 4 weken ben kan ik niet echt nieuwe dingen proberen. Mochten er mensen zijn die er meer van willen weten dan vertel ik dit graag als ik thuis ben. ’s Middags ben ik met Ana en Pil naar Correo geweest. Dit is het postkantoor, makkelijke ontmoetingsplek. Ik ben terug geweest met mijn telefoon omdat hij zo snel leeg is en ik zeker weet dat het door de batterij kom. Ze zeiden in de winkel dat ze mij niet konden helpen, daar moet je het dan maar mee doen. Ik kan helaas in het Spaans geen drama schoppen dus ik neem het maar voor lief. ’s Avonds zijn Pil, Nicole, Ana en ik gaan indrinken bij vrienden van Analia. Allemaal blanke tussen de locals. Je blijft toch echt een attractie, ze willen foto’s en zijn erg geïnteresseerd in je leven. ’s Avonds gingen wij voor de verandering weer eens naar Levoa. Nicole en ik trekken veel op met de dansers van Levoa. Dit betekent ook gratis drank :P.

Zaterdag 8 november
’s middags ben ik samen met Nicole en drie jongens naar een park geweest. De jongens zijn afkomstig uit Bolivia, Argentinië en Chili. Daarna heb ik nog even een dutje gedaan en ’s avonds gingen wij voor het uitgaan naar Gossip, een cocktail bar. Uiteindelijk belandden wij weer in Levoa. Ook de jongens gingen mee. Omdat wij de eigenaar van Levoa kennen mogen wij ook naar boven. Dit is een soort vipdek van de kroeg. De jongens waren echter niet blij dat wij 10 minuten weg waren. Haha, jaloerse kerels en dat terwijl het gewoon vrienden zijn.

Zondag 9 november
Vandaag was een erg dode zondag, ik ben samen met Nicole naar een park geweest, maar wij waren niet vooruit te branden. Wij zijn daarom maar naar Nicole’s gastgezin gegaan om een film te kijken. Na 5 minuten lag ik natuurlijk weer te slapen, nee Lindy ik ben niks veranderd. Daarna ben ik thuis gaan eten en uiteindelijk nog even naar Ana geweest. Ana woont drie blokken verder op dus dat is nog geen 10 minuten lopen. Er waren een aantal Amerikaanse vrienden op bezoek, maar ik ben niet te laat naar huis gegaan. Ook laat ik mij altijd netjes thuis brengen, ook al is het maar 10 minuten lopen ik ben toch een blank meisje, dus ik pas wel op.

Maandag 10 november
Ik moest vandaag weer van 8 tot 1 werken. Pil zou met mij mee gaan maar iemand had haar wekker uit gezet. Om 10:15 uur stuurt zij mij een berichtje of ik haar het adres kan sturen. Ik leg haar uit hoe ze bij het project kan komen. Een adres daar heeft ze namelijk helemaal niks aan. Omdat ze gehaast is pakt ze uiteindelijk de taxi trufi de verkeerde kant op. Ze wilde erg graag komen daarom heb ik gevraagd of wij bij de eigenaresse konden eten. Dit was geen probleem. Toen ze uiteindelijk om 11:30 uur aankwam hebben wij samen paard gereden. Dit was erg grappig omdat Pil nog maar twee keer op een paard had gezeten. Wij waren om 15:30 uur thuis. Een vriend van mij wilde graag wat doen. En ik moest voor souvenirs nog naar La Cancha dus ik zei dat we daar wel heen konden gaan. Hij kwam Pil, Ana en mij ophalen met de auto. Het is alleen niet mogelijk om met de auto naar La Cancha te gaan. Wij zijn daarom maar naar zijn huis gereden om daar wat te drinken en te eten.

Dinsdag 11 november
Vandaag ging Pil weer mee naar het project. Wij hebben van 8 tot 1 gewerkt en daarna hadden wij pauze van 1 tot 4. Tijdens deze pauze hebben wij weer bij de eigenaresse gegeten. Daarna hebben wij gebruik gemaakt van Wifi. Alleen de Wifi in heel Bolivia is super slecht. Dus ik heb er 2 uur over gedaan om foto’s online te zetten. Vervolgens hebben wij van 4 tot 6 nog gewerkt. Ik heb van veel kinderen en ouders afscheid genomen omdat morgen de laatste dag is dat ik op het project ben. De tijd vliegt voorbij! Voor ik het weet ben ik 80, dat besef ik nu wel. ’s Avonds ben ik met Pil en Nicole pizza gaan eten.

Woensdag 12 november
Vandaag is mijn laatste werkdag. Ik ben best blij dat de kinderen maar twee keer per week 1,5 uur komen. Omdat ik maar 4 weken hier heb gewerkt heb je wel een band maar niet een hele sterke zoals je die zou hebben als je in een weeshuis zou werken. Echter blijft het moeilijk om afscheid te nemen. Ook vooral van de eigenaresse van het project, de eigenaresse heeft een goed hart, ze heeft alles voor de kinderen en de paarden over. Ik heb haar beloofd om te proberen mensen enthousiast te maken voor haar project. Na het afscheid heb ik thuis geluncht. ’s Middags heb ik afscheid genomen op kantoor. ’s avonds heb ik voor de laatste keer met mijn gastgezin gegeten en hen cadeautjes gegeven voor hun gastvrijheid. Ik had een t-shirt van transformers aan mijn ‘broertje’ gegeven omdat ik weet dat hij daar helemaal gek van is. Echter mijn broertje sliep al omdat ik de komende dagen zal doorbrengen bij Analia heb ik afgesproken om terug te komen om ook nog even afscheid van hem te nemen. Uiteindelijk heb ik al mijn spullen gepakt en werd ik opgehaald door een vriend. Ik heb mijn spullen bij Analia gedumpt en daarna zijn Analia en ik samen bij onze vriend film gaan kijken.

Donderdag 13 november
Vandaag was een relaxdagje, ik heb voor het eerst in mijn leven mijn nagels laten doen. Heel raar gezicht op mijn nagels. Daarna heb ik voor het eerst sinds mijn verblijf hier saltinas gegeten. Dit is typisch Boliviaans, het zijn een soort empanadas maar ik vind ze niet echt lekker. Wij zijn ons daarna gaan klaarmaken want we mogen mee ‘dansen’ in een videoclip. Analia is bevriend met een bekende band uit Bolivia ‘Wimaj’. Ze hadden ons uitgenodigd om bij de video opname in Levoa te zijn. Het liedje heet ‘shot’. Het gaat over shotten in de kroeg. Ze riepen mij naar boven zonder Ana, ik voelde mij zo ongemakkelijk. Ik moest met drie andere meiden een beetje dansen haha ik wil volgens mij niet weten hoe dat eruit ziet. Als de clip klaar is en toonbaar is zal ik deze op facebook plaatsen. Daarna ben ik samen met Nicole naar een gratis film geweest. Echter deze film was niks aan. Daarna zijn Marcello, Nicole en ik wat gaan drinken. Uiteindelijk ben ik nog met Analia en de band naar een karaoke bar geweest. En nee ik heb mezelf niet voor schut gezet :P.

Vrijdag 14 november
Gister werden Ana en ik uitgenodigd om mee te gaan naar een verjaardag van een meisje die 15 werd. De band moest daar optreden dus we konden gratis drinken. Dat klonk ons goed in de oren.
Echter was het niet in Cochabamba en vanmiddag leek het niet mogelijk om mee te gaan. Uiteindelijk had de manager een oplossing. Als wij met de taxi daar zouden komen konden we met de truc met instrumenten terug. Zo gezegd zo gedaan, wij zijn voor 3 euro per persoon op de plaats van bestemming aangekomen. Dit was bijna 2 uur rijden. Aangekomen op de verjaardag, bleek ik de enige blanke te zijn. Haha, ik voelde mij echt een indringer. Als je als meisje 15 wordt in Bolivia wordt dat heel groot gevierd. Ouders sparen jaren voor deze verjaardag. De jarige krijgt een soort bruidsjurk aan, er zijn taarten die op bruidstaarten lijken, muziek alles erop en eraan. Volgens Ana is dit ook om te laten zien hoeveel geld je hebt. Ik heb tijdens deze dag voor het eerst Chica gedronken (ik weet niet of ik het goed schrijf) dit is een typisch Boliviaans drankje. Erg smerig! Vroeger gorgelden ze hier mee en dan spuugden ze het uit en gaven ze het aan de volgende. Dat doen ze nu niet meer maar het is super sterk en niet lekker. De band kondigde even aan dat ik een Nederlander was die speciaal was overgevlogen om hun te komen bekijken. Wederom weer een erg gezellige avond. Ik heb een cd gekregen van de band als aandenken. Wij zijn met de truc naar huis gegaan wat ook een hele aparte ervaring was.

Zaterdag 15 november
Om 12:00 uur ben ik samen met Analia opgestaan. Wij zijn gaan lunchen (Pique, een typisch Boliviaans recept, erg lekker) en hebben mijn kleren weggebracht want deze moesten nog gewassen worden, ja ik doe alles op het laatste moment maar dat betekent ook dat alles fris is. Daarna ben ik afscheid gaan nemen van mijn familie, bah wat heb ik hier toch een verschrikkelijke hekel aan. Vervolgens zijn Ana en ik met alle andere vrijwilligers die tijd hadden ijs gaan eten. Daarna zijn Nicole, Ana en ik nog naar la Cancha geweest want ik had nog wat spullen nodig. Ik heb afscheid genomen van Nicole, Nicole is een vrijwilligster uit Australië. Ze is 26 jaar en al 3,5 jaar van huis weg. Wauw, heel veel respect. Een hele lieve gezellige meid en gelukkig woont haar zus in Almere dus ik ga haar zeker terug zien! Daarna ben ik mijn kleren op gaan halen en heeft Ana mij geholpen met pakken, verschrikkelijk zonder ruimtelijk inzicht. Ik had om 21:15 uur afgesproken met Nanette bij de terminal om naar La Paz te gaan. De bus zou om 22:30 uur vertrekken. Ana ging mee om afscheid te nemen, aangekomen bij busterminal zag ik dat Nanette zich net zo voelde als ik, mooi hoefde ik in ieder geval niks uit te leggen. Uiteindelijk kwam het afscheid Ana is als een zusje voor mij,ze heeft heel veel voor mij gedaan tijdens mijn verblijf in Bolivia. Mij geholpen met mijn gezondheid, mee genomen naar leuke feesten en ze is voor mij als een thuis geweest. Het is onbeschrijfelijk hoe iemand in zo’n korte tijd zoveel voor je kan betekenen.
Nanette en ik pakken de bus van 22:30 uur naar La Paz een nieuw avontuur begint, gelukkig nog niet alleen ……………..

Een aantal conclusies die ik kan trekken na mijn verblijf in Argentinië en Bolivia. Toen ik met het project in Bolivia begon kreeg ik heel veel informatie met zaken die onveilig waren in Bolivia. Ik heb hier gelukkig echter niet mee te maken gekregen. Denk aan: fake taxi’s (die je beroven), fake politie (zelfde verhaal), onveilige gebieden waar drugsverslaafden rond zwerven. In Argentinië wist ik dat ik op moest passen maar voor mij was Argentinië minder veilig dan Bolivia, doordat ik beroofd ben. Daarnaast werd ik in Argentinië gewaarschuwd dat de mensen in Bolivia niet hetzelfde zijn als in Argentinië. Minder sociaal, verlegen en gesloten. Echter de mensen die ik in Bolivia ontmoet hebben waren gezellig, open, behulpzaam en over het algemeen niet verlegen. Ook in Argentinië was dit het geval maar ik heb dus niet echt een verschil gemerkt.